ธรรมของชาวบ้าน

****** “ธรรมของชาวบ้าน” *****

หวัดดียามเช้า

มนุษย์เรามักมีชีวิตด้วยความรู้สึกที่ว่ากันไปตามกระแส

กระแสนี้ ทำให้เราจมลงไปในกระแสอย่างจมหาย

คนเรามักไขว่คว้าทุกสิ่งที่ถูกใจมาแนบกาย

แต่สุดท้าย เราก็ทิ้งมันไปไขว่คว้าอะไรติดตัวไปกันไม่ได้เลย

หลายคน มักจะเอาความคิดของตนยัดเยียดให้กับผู้อื่นว่า อย่างนั้นไม่ดี อย่างนี้ไม่ดี

นั่นเพราะเกิดจากเจ้าของมันไม่ถูกใจเป็นเหตุ จึงมองเห็นและยัดเยียดว่ามันไม่ดี

มุมมองของเราที่แผ่ออกไป เราคิดว่าใช่ เราคิดว่าถูก

มันใช่และถูกจากมุมของเราเท่านั้น เราเข้าใจไหม…??

เพราะเราอันเป็นเจ้าของ ก็ใช่ว่าจะมีปัญญาเป็นผู้แจ้งโลก

ผู้ยังไม่แจ้งโลกส่งเหตุส่งผลออกไปยังโลก มันก็คืออัตตาจากความมืดทึบที่ส่งแผ่ออกมา

เหตุยังดิบ ผลมันก็ดิบ นี่…เป็นธรรมดาเป็นแต่เจ้าของ มักเข้าใจเอาเองว่า

สิ่งทั้งหลายที่ตนเข้าใจที่ตนคิด ที่ตนทำ ที่ตนเป็น นั้นมันถูก

เรา…หัดยอมรับว่าเราผิดบ้างก็ได้

เรา…จะได้สร้างความสมดุลให้แก่ใจเราที่มักจะหนักไปแต่กูถูกๆๆๆๆ จนเดินตัวเอียงกันหนักไปข้างใดข้างหนึ่งอยู่เสมอ

อะไรที่ชอบ….มันถูกใจไปซะหมด

อะไรที่ไม่ชอบ….ก็ไม่ถูกใจไปซะหมด

ถูกใจบ้าง…ไม่ถูกใจบ้าง….ชอบใจบ้าง…..ไม่ชอบใจบ้าง

อาการเหล่านี้นี่ ตราบใดที่ยังเป็นเจ้าของ

ตราบนั้นเจ้าของ ยังมีหัวใจที่เต็มไปด้วยกิเลส

วิธีแก้มันไม่ให้ตัวกิเลสมาทำร้ายใจเราก็คือ

ยอมรับว่ามันเป็นของมันเป็นธรรมดาเช่นนี้เป็นธรรมดา

แม้การยอมรับจะเป็นอัตตาตัวตนอย่างหนึ่งที่ยอมรับ

แต่การยอมรับนี่แหละ มันจะเป็นหน่อเนื้อให้เราดำเนินไปสู่หนทางแห่งการพ้นทุกข์ได้

คนหลงป่า มันก็ย่อมทุกข์กับการแสวงหาทางออก

หลงป่าสิบปี มันก็ทุกข์กับการแสวงหาทั้งสิบปี

หลงร้อยปี มันก็ทุกข์กับการแสวงหาทางออกทั้งร้อยปี

นี่..เพราะมันยึดกับการแสวงหาทางออก เป็นเจ้าของดิ้นรนแสวงหาทางออก

มันอาจลืมไป ว่าจะออกหรือไม่ออก มันก็แสวงหากันอยู่ในป่านั่นแหละ

ป่าที่หลง กับป่าที่มันไม่ได้หลงในตอนแรก มันก็คือป่านั่นแหละวะ

หากยอมรับว่าเราหลงซะตั้งแต่แรก มันก็คงไม่ต้องดิ้นรนแสวงหาให้มันทุรนทุรายใจ

แต่นี่เพราะมันไม่ยอมรับว่ามันหลง ความทุรนทุรายใจในการแสวงหามันก็เลยมี

ป่าน่ะ..มันไม่ได้ทำให้ใครหลง มันยังคงสดสวยและเป็นธรรมชาติธรรมดาของมันเช่นนั้น

เป็นแต่ใจเจ้าของนี่แหละทั้งนั้น

พอผิดไปจากอัตตาตัวตน ที่มันมีสัญญายึดจำ

ป่าที่สวยงามก็กลายเป็นนรกพลัน

นรกไม่ได้เกิดจากป่าที่มันคิดว่าหลง

สวรรค์ก็ไม่ได้เกิดจากป่า ที่มันไม่คิดว่ามันจะหลง

ใจเจ้าของนั่นแหละ บัญญัตินรกสวรรค์ขึ้นมา จากการผัสสะที่ถูกใจและไม่ถูกใจ

ถูกใจก็เออ…ชอบไปซะหมด

ไม่ถูกใจก็ เฮ่อ…ไม่ชอบไปซะหมด

นี่..อัตตาแห่งกิเลส ที่เป็นธรรมของชาวบ้าน

ถูกใจนี่ มันเป็นกาม ท่านเรียกว่า กามสุขัลนุโยค

ไม่ถูกใจนี่ มันก็กาม ท่านเรียกว่า อัตถกิลมถานุโยค

ภิกษุไม่ควรเสพส้อง เพราะมันเป็นเรื่องของชาวบ้านชาวเมืองเขานิยม

แต่ภิกษุนี่แหละตัวดี มักชอบนำมาใช้ เอาความถูกใจไม่ถูกใจแห่งตน ชี้นำผู้อื่นด้วยความไม่เข้าใจ

เพราะความไม่เข้าใจธรรมที่ตนอยู่ในเครื่องแบบธรรม

ตนจึงเป็นเจ้าของธรรมด้วยตนเองทำ และเข้าใจว่านี่เป็นธรรม ที่ตนทำและแสดงขึ้นมาด้วยความถูกแแห่งอัตตา ที่ตนมองไม่เคยเห็น

นี่…เข้าร่องปฐมแห่งธรรม อันเป็นธรรมจักรกัปปวัตตสูตร ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงเป็นปฐมเทศนา แก่ปัญจวัคคีย์ทั้งห้า ที่ป่าอิสิมิคทายวัน…

เช้านี้หวัดดี

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 25 พฤษภาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง